Güneş ol ve kendin için doğ bugün

Ey, kusursuz aynalarýn bize bakan yüzü
Bir yaþamýn öyküsü, bir direniþin þarkýsý kadýn!
Özgürce ellerini koyacak bir yer bulabilseydin eðer
Olur muydun erkeðin gölgesinde ayak izi?

Kelepçeler vurulup, devrilmeseydi yýllarýn,
Bu kadar çabuk solar mýydý gönlünde baharýn
Ve bir top gibi yuvarlanýp uçmasaydý kaderin
Boyutsuz sonsuzluðun içinde dolaþýr mýydý ihanetin?...

Eðrilemesine geçmeseydi yaþamýndan aylar
Ve sallanan aþklarla acýmasaydý
Sevginin tutsak gülüþleri,
Küser miydi gecelerinde gün ýþýðý sana?

Ey doðuþtan sürgün; esnek güç,
Yok edilemeyen, yadsýnan ve hep soyunan,
Sýðýnan/sýðýnýlan kadýn!
Gönlünce güldün mü,
Yumruk yumruk karanlýðýn gözlerine gözlerine
Vurdun mu hiç?
Çatý aralýðýndan düþen damlalar gibi
Sen de düþtün mü özgürce yarinin yanaðýndan?

Evet sen, þaþalý yaþamlarýn vazgeçilmezi kadýn!
Enfes bir þarap gibi durma kadehte; çýk
Soluklan artýk, bak seni kutluyor evren
Bugün senin gününmüþ:
“Anneler Günü”, “Kadýnlar Günü”
Gün gün...Senede iki gün.
Doðrul ve selam dur.
Güneþ ol ve kendin için doð bugün!

Madem ki, bir kelebeðin ömrü kadarmýþ anlamýn
Solmasýn, güneþe serilen emanet kahkahalarýn
Acýnýn mirasýyla fakirleþse de yüreðin
Gitmesin asla senden gençlik yüklü sonbaharýn!...

Bak ufka dokundu güneþ!
Beyaz geceler peþinde þimdi.
Korkma, birazdan tükenir uyanýklýðýn!...


Rukiye Çelik
9 Haziran 2009

Sosyal Medyada Paylaşın: