Bugün aþka dokundum Sevmeyi öðrendi ellerim, Uzak yalnýzlýklara inat Þarkýlar söyledi yüreðim.
Ayrý bir dönenceye girdi güneþ. En büyülü, en güç limana Demirledi gemiyi kaptan Ve þiire vurmadan kendini adam Almak istedi ellerini býraktýðý yerden; Bitmemiþti söyleyecekleri, Titredi dudaklarýnda sözleri!
Yine beyaza sermiþti Ölü topraðýný zaman. Ki beyaz, Beyaz bir soðukluktu tende... Açmazdý kardelenler her beyazda!...
Umuttu bu, aldý eline bir tokmak Vurdu da vurdu aþka kýyarak. Acý yeþile çalan görüntüsünde Bulandý yaþam, Kapanýrken fýrtýnaya pencereler...
Eþsizliklerin öteki yüzünde Denize tutsak bir kaya. Issýz ve renksiz karanlýklarda Yaðmur sonrasý bir gök kuþaðý Ki orada yokladýysa usu düþler Ölmezdi yeniden insan!...
Rukiye Çelik 17 Haziran 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
bonheur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.