Bülbülleri susmuþ gördü, Gül bahçesi içinde. Gonca gülü solmuþ gördü, suya hasret biçimde. Sanki bunlar azmýþ gibi kapanasý gözlerim; Sevileni lakayt gördü,sevenin son göçünde..
Gördüm lakin görmez oldum, yürek dayanmaz diye. Yar yanýna varmaz oldum, halime yanmaz diye. Ýnim inim inilderken bu ibret aleminde; Sýrrý dile vermez oldum gafil uyanmaz diye…
Sosyal Medyada Paylaşın:
nebel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.