AYAK BAŞPARMAĞIM

I
Seni baþýmda kavak yelleri eserken sevmiþtim.
Simitle öðün savdýðým üniversite yýllarý,
Ben yatýlý sen gündüzlüydün.
Oturduðun sýraya mesajlar yazardým akþamlarý
Sen cevaplardýn ertesi gün,
Meçhul aþýðýnýn kim olduðunu bilmeden…
Sonralarý þüpheli sorular sormaya baþladýn da,
Ben inkar ettiydim sýkýlarak.
Ýtiraf edecektim sýrasý gelince ama
Ah o ayak baþparmaðým,…

II
Bir okul çýkýþýydý hiç unutmam,
Hadi yürüyelim beraber demiþtin,
Benim itiraz edemeyeceðimden emin.
Bahçeli sokaklarýnda yürüdük.
“Burasý bizim ev, Gel bir çay iç” dediðinde,
Ayaklarýmýn altýndan dünya kaymýþtý
Köþk yavrusu eve girerken.
Ah o ayak baþparmaðým…

Heyecandan fark edememiþtim hiçbir þey,
O ceylan derisi koltuða iliþinceye dek..
Gözüm eliþi ipek halýda gezerken,
Yýrtýk çorabýmdan fýrlayan
Ah o ayak baþparmaðým,
Utanýp büzülmüþtü sen çaylarý koyarken.
Sanki küçülüp yok olmak ister gibiydi koca delikte.
Yüzüm kýzarmýþ,ter basmýþtý da,
Yol yürümekten demiþtim.

III
Halbuki pek pervasýzdý çocukluðumda
Ayak parmaklarým..
Yalýnayak gezip onadýðým yýllar utanma bilmezlerdi.
Babam yeni bir naylon ayakkabý almýþtý da.
“Sakýn eskitme oðlum, uz bas” demiþti.
Top oynayan çocuklarý gördükçe içim yanardý.
Çoðu oyundan mahrum kalýrdým uz basma pahasýna,
Bazende çýkarýrdým sarý naylonlarý,
Yalýnayak koþturmak için top peþinden.
Ah o ayak baþparmaðým,
Top yerine taþa vururda kan içinde kalýrdý.
Ne utanýr ne sýkýlýrdý.

Hep uz basardým,yalýnayak olmadýðýmda,
Herkes ne uslu,ne aðýrbaþlý çocuk derdi.
Bir tek kunduracý Ali hasetle bakardý sanki
Kundura satamadýðý için..
……..
Seni bahar yelleri eserken sevmiþtim
Sevmiþtim de diyememiþtim.
Diyecektim de
Ah o ayak baþparmaðým
Keþke hiç utanmasaydý.…


Sosyal Medyada Paylaşın: