KURŞUNİ GECELER

Uyku dörtnala kaçarken düþlerimden,
Gökkuþaðý tadýnda renklenir geceler…
Sessizliðin içinde harflerin sesi duyulur,
Kalem konuþur, sayfalar dinler...

Þehri sararken dolunay sessizliði,
Sisleri çözülür meneviþ gökyüzünün…
Göz kýrpar yýldýzlara, seslenir mehtaba,
Bunlarý gören yalnýz kalp gözüdür…

Siyahýn ayazýnda serinlerken gün,
Nöbeti devralýr gece siner kuytu köþeye…
Karanlýk yoldaþ olur, gölgeler sýrdaþ,
Boþ sokaklarda dolaþýr, soðuk kaldýrýmlarda…

Loþ bir ýþýk sýzarken pencerelerden,
Yorgun bir annenin sesi duyulur…
Ninni sesleriyle yankýlanýrken rüzgâr,
Bir meleðin kokusunu gurbete uçurur…

Derken bir aþýðýn bahçesine misafir olur,
Buram buram sevda kokar tüm çiçekleri…
Çekinir incitmeyi narin yüreði,
Nefesini tutarak, selama durur…

Ansýzýn yorulur bu uzun geziden,
Bir çýnar altýnda huzuru bulur…
Yapraklara anlatýrken hikâyesini,
Rüzgar yanaðýna veda busesi kondurur…


Sosyal Medyada Paylaşın: