Zamanın Arasında
zamanýn aǧýr yükü vururken suratsýz yüzlere
kokusu geçmeyen aromalar kalýr geride
biraz daha yorgun çýǧlýklar atýlýr nöbetlerde
dönüþü gizli bir yolun sonu þimdi bitmek üzere
tepeler tepelemiþ tekerlekleriyle zamaný
yersiz hicivlerin hýrsýz güvencelerinde
bir orkide çiçeǧi gibi durur zaman ortada
yenilir her sonbahar aþklar gibi
yeniden her seferinde …
biraz tuhaflaþýr sadece bakýþlar
geçmeyen ýþýklara meydan okuyarak
bir öpüþ için bin yýl beklenir
gerekirse deǧmeye bekleyip durarak
azrail bile výz gelir
ölüm ve bitiþ zaten kapýya dayanýrsa…
duraklar her saat biraz daha azalýr.
bekleyiþ sabýrsýlýǧa dönüþür
muhteþem akþamlada en pahalýsýndan degýlde
normalinden bir kac kadeh beyaz þarap içilir
sen zamana düþkün zamansa sana
tayfundan arta kalan tozlarýn arasýnda
rengi deǧiþir zamanýn yüzlerimizin hatlarýnda
hasan hüseyin arslan, 04.07.2009, saat 22:30‘da
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Arslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.