ellerinde aþk çizgisini uzatan
adý kayýp sevgili
her boðumda beni zikrediyor doksan dokuz kere
farkýnda deðil
senelerce senelerce evveldi
çok sonralarý baðýþlanmayacak bir þey için
suskuya melek kanatlarýnda inen aþk
tozunu silkeleyen hayat rüzgarýna
en uzun hatýrasýný yazmýþ
o da savurmuþ elin üstüne
okunmasý mucizevi bir imtihan ile
inayetini saklayan son bakýþ
daðýlýp giden ufkun gözünde küçüldükçe
geriye dönmek
döndüðü yerde bulmak
bir sevgiliyi mutlu eder ancak
ancak bir el için daha fazlasý
söylenmeyenin yazgýsý
yanlýþ meyillerde
ruhuna yol çizen kýzgýn ayný el
þimdi hangi mevsim için deðiþtiriyor derisini
ya da koparýlýnca batmasý
batýnca kanatmasý
kanatýnca daha da çok kanmasý muhtemel bir çiçek için
feda ediyor kendini
acý yüzden çekilmiþtir
çektikçe çile
günah boylu boyunca seccadedir
bir kere deðdirmeye gör alnýný
surettir silinmez hiçbir lekede
sen sevmeye büyütürken ellerini
iþte o an duan fýsýldar tanrýnýn elinden eline
bütün közlerde küllenenin adýyla
aþktan öte yol giderek baþlayan zaman
eksilmek için eksiliyor
baþýboþ býraksan da ellerini
onlar þimdi piþman sevgili
bin gecede bir bulunurdu
kalbime deðdiðinde ellerin…