GÖNÜLLE HASBİHAL
** Bu benim hece ile yazdýðým ilk þiirim. Bu tarz þiir zevkim bu sitede üstad gördüðüm Sayýn ÜMÝT ZEKÝ SOYUDURU Beyefendi ile oluþtu ve geliþti. Kabul ederse bu ilk þiiri ona ithaf etmek isterim. Saygýyla efendim.
Ah gönül! Senden geçmiþ yarin, dinle kelamým;
Kandýrma artýk kendini, karþýndaki zâlim.
Derdine çâre gerek, ahvâlin bütün elîm.
Gün gelir, yâr bildiðin el olur, gönül el olur...
Çeþm-i nazýna kanýp da görmedin baþka göz,
Çiçeklenirdi dallarýn o söyleyince söz,
Bakmadýn ellere, vermedin kimselere yüz,
Gün gelir har bildiðin gül olur gönül, gül olur…
Kaldý mý bilmem zihn ü kalbinde senden bir iz!
Ýçlenirsin dalýp afaka böyle neþesiz,
Dilde þarkýndý "Ayný bedende can gibiyiz"
Gün gelir, can bir kopuk tel olur gönül, tel olur...
Sevgin yetmedi daha da ileriye gittin
Bir ömür yetmez diyerek içine dert ettin
Meðer sevdiðin, tarihini atmýþ firkatin
Gün gelir vuslat hayâl olur gönül, hayâl olur...
Ýncitse seni gücenmedin ona hiçbir gün
Yüzün gülerdi, olsa da içinde bin hüzün
Yanýmda ya yeter deyip hep güzel düþündün
Gün gelir varlýðý ecel olur gönül, ecel olur…
Yaran derûnunda sýzlar, ne bilen gören var
Arz edemediðin hâlin yalnýz seni yakar
Unuttum dediðin an boþanýr gözden yaþlar
Gün gelir râyihâ-yý yâr, yel olur gönül, yel olur …
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.