Gül kırığı

Gözlerimi okþayan rüzgar gibiydin ,
düþleri fýsýldayan nehir.
Köklerini söktürmeyen saðlam bir aðaçtýn
Bense senin gölgende ,
Bir çift gözyaþý saðanaðýnda
Acýlarý yutkunan bir kör aþýk.

Ne güzeldi gönlümün salýncaðý
Susardý yalnýzlýðým sen gelince.
Yaprak inceliðinde idi uykum
Soyunup girerdi ürkekliðin koynuma.

Ayazýnda yutkunan sessiz çýðlýklarýmý
Yelkenlerini açamadýðým þarkýlarýmý dinler
Sýmsýcak taþýrdýn öpmelerimi..
Ürkekliðime ay düþünce
tuz yanýðý korkular sarýnca tenimi
sýmsýký sarýlýp sulardýn yüreðimi..

Sen gidince;
Karanlýða gebe dursa da gözlerimin yangýný
Mum yak gözlerime
Ýçimin savruk rüzgarlarýný
Sen sakla..

Okþa aþkýmý,
Kokla dallarýmý..
Kayýp düþerken avuçlarýna
Gül kýrýðý..

Sosyal Medyada Paylaşın: