hiç toplanmamýþ gül(üþ)ler biriktiriyorum þimdi ceplerimde
severken kirlenmiþtim, vuslata durdum yýrtýldým iþte
yüreðime çakýldý kara gözlü bir adam
ve bir gece ç/ekip gitti (tüm gecelik acýlarý )
kirli sakalýnda düþlerimi arýndýrdýðým yanýndan
bilir misin sevgili! kaç ölüm düþer gece karasýndan payýma
sabýr tespihlerine doladým sensiz kalan taraflarýmý
göz pýnarlarým dökülüyor bu kentin ýrmaklarýna
ne gemiler geçiyor dalgýn gözlerimin iç denizinden
sebebimsin sen!
kendime spastik duygular be(s)lerken ben
özrüne düþürdüðüm gecede yüreðimde bir vesvese
ne kadar siliksin düþlerimde bu gece
her gece canýma okuyan sen
kimsenin duymadýðý kelimelerle düþü(nü)yorum seni
hep parantez içisin ayrýmýnda cümlelerin
ve hayretim!
nasýl çoðalýyorsun tekelimdeyken gece içi mazoþist eylemlerim
etim/ kemiðim
sana boþalýyorken iliðim
sana kesiliyor bir intihar bileklerimde
koca bir çýðlýk sesim du(yu)rmadan haykýrdýðým sessizce
kederimde bir lal durumu
bulut topluyor kendine kirpiðimin karasý
yüreðim kana durmuþ bir hicranýn peþinde
içime oturuyor bu kentin kalabasý
beynimi týrmalýyor yetim kalan aç kuþlar
yalnýzlýk oyununa soyunurken umutlar
terkedilmiþ bir yatak sessizliðinde
güneþ az sonra sensiz yüzüme vuracak en kýzgýn tarafýndan
ve ben yine üþüyeceðim yokluðunun y/akýcý harýndan
dururken hala dudaklarýmda yüzüne aç bir gülüþ
k/ayacak tenimden içimin deltalarýna unutulmayan nemli bir öpüþ
çatlarken bir sevda ar damarýndan
onarmaya çalýþýyorum yüreðimin aklýmda açtýðý yaralarý
oysa sevgili
zaman seninle baþ edilmeyecek kadar hovardaydý
yapýþýrken ellerim gecenin yakasýna
seni getirse açýk penceremden rüzgar
düþlemek öylece
imlasý bozuk bir yalnýzlýðý býraktým geceye
içimdeki çocuk da öldü biliyor musun
geceye büyüyorum k/adýn yanýmla sinsice
üþüyorum!
sürgün y/anlarýma düþerken sen
ölüyorum!
her sana uzattýðýmda kýsalýrken kollarým
içimde bir ihtilal yalnýzlýðý büyütüyorum
iþte sevgili! kendimi ihbarlýyorum
seni seviyorum…!