ey yaþamý ölüm, ölümü yaþam diye adlandýran kader
dokunup karasýna elimizi yaktýðýmýz, sen söyle
söyle, kaç göçün yorgunluðudur alnýmýzdaki bu çizgiler
yeryüzü, gökyüzü tanýktýr
bir konuþsa,
bir dile gelse taþlarý çatlatýr
haksýz rüzgarýn önünde avare
yürekleri terk edilmiþ evlere benziyor
kimliksiz yüzlerin geçtiði sokaklardan
sular zakkum köküne doðru akýyor
bozuluyor tadý, sular acýya çalýyor
yer altýndan yüklenip kaktüslerin suretini
saksýlarda yapma çiçekler usul usul kýmýldýyor
süslü yalanlarla övülüyor dallar
kimi karanfile duruyor, kimi sümbüle
kamelyalar neþe içinde
çiçekler allý morlu, çiçekler gizemli
çiçekler gürleþtikçe gürleþiyor
avuçlarýnda sýzan utanmazlýkla, yürekler iþgal altýnda
kumdan kaleler yapýlýyor sevda sokaðýnda
yapýlýyor yýkýlýyor, yapýlýyor yýkýlýyor
yankýsýyla geliyor ihanetin yataðý
çok pencereli odalarda
þuh kahkahalarla
iki perde arasý
çaðlayanlarýn yüz karasý
kelle hesabýyla, utancý alnýndan vuruyorlar
çoðalýyor uygunsuz adýmlar, adýmlarý birilerine yolcu
karýþýyor nefesler
zaman saklýyor sözlerin gizini
çoðaldýkça suçu
arþa yükseliyor ucu
sapýlan sokaklardan, kurulan tuzaklardan kimler ikrahta
gurur kimin göðsünde
kim kimi terk ediyor
gözler gözden düþüyor, gözler batmýþ sandala dönüþüyor
neler oluyor insana, insanlýða neler oluyor
anlatýyorlar beyaz oyunlarý, mavi masallarý
kimse bilmiyor kurcalanýnca patlayacak olan çýbaný
alnýnda vurulaný kimse bilmiyor
ah bilmiyorlar zararý ziyaný
zehrini akýtýrken hayatýn taç yapraklarýna
hiç kimse görmüyor koynundaki yýlaný !
31 / 06 / 2009 / N_Erol
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.