savrulup dökülen bir sonbaharým ben avuçlarýmda toprak yarasý dizlerimde bir yangý ve ayaklarým kopuk
rüzgâr eseli düþüyor olan bir dalým ruhumda güz telaþý bedenim fena halde sancýlý ezan da okunmasa hani iki yana ayrýlacaðým ve parçalarým daðýlacak vakit akþamý göstermeseydi yahut cuma ertesine sallanmasaydý ellerim zehir olmayacaktý gece ve saçlarým savrulmayacaktý benden ileriye
ben gideyim sen kal bu þehirde
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahimiran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.