ne söylesem nafile bugün diliyle ölenlerdenim ne anlatsam göðe uçar yok olmuþ bir günün hesabý açýk verir dünümde ve ben rotadan çýkmýþ bir gemi gibi okyanuslar içinde
anlayýn halimi dünya bir an önümde düzleþti devrilmekteyim sular gider önümden ben giderim bir tahta parçasý kalýr geride suyun kuvvetine diyecek yok bir tuza karýþmýþ bedenim bir de tutamaz kendini kendimden ayrý giden ellerim
rüzgâr sebepsizsin geceye doðan güneþ Mihrimah öldürür yýldýzlarý ve Ay’ý birlikteliðin gece zehir olur ezan karýþýr selâya bir kaç vakitlik saltanatýn kaldý oysa git... git baþka yerleri keþiþle yoksa savrulurum ve okyanus çýldýrýr yataðý kayar yerin dibine
bu þiir yalnýz kalmýþ bir ruhun serzeniþidir vakit henüz ikindi az önce kalktý bir ölü topraðý sahipsizdi sanki dizeler mahþer yerini anlatýyor gibi bu ne kalabalýk bu ne kadar kelime dilim geçerken dilimin gerisine nerden çýktý bu kadar hece
uzak dur!
uzak dur þiirimden kafiye uyumsuz bir an içindeyim ahir bir sevdayým belki kýrýlmýþ menekþe kanadý bilemezsen az önce kaldýrýlan ölüyüm ben ruhum olmadan bedenim aðýr sancýlar içinde
dur biraz biliyorum galiba beklediðim biriydi rivayet edilen kehanetleri karýþtýran biri eyvah! yolda kaybolan beklediðim benim benden giderken sýðýndýðým senim...
II
sýðýnaðý bana göster sevgili yorgunum ve nefessiz dizlerim yorgun bir at yýðýlýyorum sanki þu sýðýnaðý göster sevgili ruhum topraðý gözler gibi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahimiran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.