Artýk kimse içimdeki çölü aðlatamaz
Çentik attým
Rekor senin
Bugün elif’sem vebalim peçe
Elin uþaðý gitse de cümbüþe
Sevda ibiðinde esir düþtüm
Suskunluðuma dökülen yýldýzlarý alýn
Mezarýmý arýyorum kirpiðimde
Artýk kimse Ýstanbul’u aðlatamaz
Sýðamadýðým
Gümüþ bir çerçevede
Bugün lam’sam, eserim gökkubbede
Kýrmýzýsý çalýnmýþ aþk düþtüyse yamalý tenime
Hýþýmla yýkýn yüzümdeki papatya çýðlýklarý
Utangaç gamzelerim çoðrafyana hasretken
Emanetin oyuk oyuk tarumar, týrnak diplerimde
Artýk kimse geceyi aðlatamaz
Yeþermeyen
Zeytin çekirdeðinde
Bugün mim’sem,vaktidir kýyametin
Ç/ekse de paslý yüreðin sol yanýmýn çýplaklýðýný
Zulamda küskün kelebek ömürlü teninle
/ Debelleþirken
Temize çekmeli sere serpe olmuþ kendimi
pimi çektim
firari artýk ifadem
siz de
eteðime dolanýp / ötelenmen artýk
Kandýrdým kendimi...