[Recep’indir]
Sen
adý gül kokaným
sana saldým gün görmemiþ terimi;
yorulur durur mu bir gün kalbim gibi zaman
hiçten hiçe mi söktü dilim.. vedaný heceler yoktan?
Yaþamak onulmaz yaraydý
adýnda gül.. bende vedan kaldý...
Sen
çiçeklerle ölgün susaným
bilirdim salýncaklarýndan birinde
ilk gençliðimde baðým-bahçemdi geliþin
Ýstanbul muydu deniziyle içimizden geçenin?
Yaþamak onulmaz yaraydý
adýnda gül, bende vedan kaldý...
Sen
ilk heveslenmelerle býçkýn sevincim
kanatlarý gölgesinde uçmaklara bileyecekken kollarýmý
harman yeri bilindik de güzlere ayýp görüldü düþte bile kuþ sesleri
kinimize ortak ebabili tanýdýk ayet gibi
savrulduk taþ yaðmuru ömürlerle
gün geçirir miydi zaman?
Yaþamak onulmaz yaraydý
adýnda gül, bende vedan kaldý...
Sen
mahþere çaðrý duraným
insana güdülen hýrsý mý olur dünyanýn
sýnmayýp kendini anýmsatan vebalý çiçeklerle
katýk edildik devþirilmiþ yuvalara; sardunyalar açar saksýlarýnda
mevsimlere direnen turnalarý da bildim türkülerden:
hem top koþturan çocuklarý hem oyuncak bebeðinin altýný deðiþtiren
saklamýþ bahçem çile.. hep baharýnda
kaç daðýn öyküsünde emzirdi kalbimi göðüm
sus-pus kesilmeye çaðýrsa da güle serpilir mi ömrüm?
Yaþamak onulmaz yaraydý
adýnda gül, bende vedan kaldý...
Adýnda gül vardý
bende vedan.
M.Mustafa USLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.