Can çekiþirken bahar … Akþam olmaktayken yer yer Kýz adama aþýk, kýz güzel ve alýmlý Adamýn idraki esir, Kendi baðýmlý.. ve de sakýncalý..
Akýp giderken zaman Soyundu gerçeklerden adam Kurallara kör, Yýllara saðýr kaldý. Yeþil bir masal alemine, Umutlarý topal daldý..
Kýzýn gözleri yeþildi, Yüreði kýpýr kýpýr, Umarsýz sevdi adamý. Akþam güneþine vurgundu.. Adam þaþkýn, sevdasý aðýr, Üstelik kör, topal, saðýr…..
Kýz þiir severdi. Adam da þiire gönül verdi. Kýz, “Cahit Sýtký’yý hele 35 yaþý Çok severim” derdi. Adam, sayý benzerliðine ve þakaklarýna bakýp, Acý acý gülerdi.
Adamýn beyninde kývrandý zaman, Yýlan oldu, çýyan oldu.. O direndi. Göklerden yýldýzlarý topladý, Her birine bir dilek tuttu da Dilekleri tutmadý. Sevdasý masal, umutlarý topaldý. Küstü Kara yazgýsýna Ýlendi..
Kýzýn gözleri yeþildi. Adamýn saçlarýnda kar Kýz hanýmeli kokusunda taze bir bahar Çaresiz ayrýldýlar..
Masal Sevdalarý Hüzün çöplüklerinde sýr, Adamsa tüm yaþama Kör, Topal, Saðýr Kaldý. Sosyal Medyada Paylaşın:
nebel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.