Bu gece bembeyaz kefenler üstüne Mavi bir bulut resmi çizmek istiyorum. Iþýðý dolunaya gebe, omzunda pamuksu tütsüler bezeli, Ve hiç ayrýlmamýþcasýna, gözleri bir noktaya iðneli.
Anlatýlmasý zor bir masaldý sanki, Birazdan doðrulacak, birazdan konuþacaktý. Birazdan Azrail’in kucaðýndan inip o týlsýmý bozacaktý.
Varsýn olsun, Giderken sallanmayan eller adýna, Dokunduðun her þiirin dili adýna Öncesi ya da sonrasý yok! Farzet ki gizler iklimideyiz. Dediðin gibi dost, Düþüncenin ufka yakýn girdabýnda, kül rengindeyiz...
Anlatýlmasý zor, Nasýlda kandýn bir tutam gülüne ölümün. Nasýlda yürüdün gel dediðinde aniden. Þimdi, Hüzün düþer oldu tüm þiirlere iþte sýrf bu yüzden.
Oysa ne gariptir, Dün kadar yakýn, bu gün kadar gerçek olmak . Ne gariptir oysa, dudaðýndan öperken umudun, aniden kaybolmak.
Bizler saklambaç sanýyorduk bu kayboluþlarýný, Biraz sonra sobeleriz diyorduk. Nerden bilelim ölümün sessizce sobelediðini, Ve aramýzdaki ebenin hep sana denk geldiðini...
Hatýrladým da En çok ben kýzdýrmýþým seni, En çok ben incitmiþim meðer. Bilmiyordum dost, ölümle bana küseceðini. Bilmiyordum, beyazlar üstüne takýp mavi kanatlarýný Sessiz sedasýz bir gece yarýsý uçacaðýný. Bilmiyordum ki ölüm en çok geceleri severmiþ. Siyah ve "O" vuslata gebe iki sevgiliymiþ.
Ne vardý sanki sevseydim senin sevdiklerini. Dinleseydim hem Orhan’ý, hem Ferdi’yi.
Oysa yine kýzdýrýp, gönlünü alýrým sanýyordum. Kimseler bilmiyordu ama vallahi seni seviyordum. Þimdi ben kimi kýzdýrayým dost. Kime yazayým, duygularýmý bir mavi pencereden. Söylesene, Gayrý kim dem vurur bana devletten,hükümetten.
Oysa ne hayallerin vardý, Þiirlerin bestelenecek, dilden dile düþecekti. Ýkinci kitabýn basýlacak, yarýdan fazlasýný ablan satacaktý. Þimdi tüm mýsralarýnda toprak, topraðýnda ayrýlýk var. Gözlerini bize býrak diyecek oldum, Oysa daha sabaha çok var.
Sana söylenmemiþ sözlerim vardý. Kýyýpta diyemediðim dilimin ucunda kývrýlan. Oysa, Bir yaným kerbela oluyordu, bir yaným Hüseyin. Þimdi bir yaným Mersin olur, diðer yaným Hüseyin...
Söyleyin Allah aþkýna, Bu kadar benzer mi iki kader birbirine? Biri susuz yürürken, diðeri adýmsýz yürür Rabbine.
Sen, sen gönül ýrmaðýndan sular götür, Kuruyan kerbelalara inat. Birde gözlerinin yeþilini, birde sesini sessizliðine ölümün. Artýk içli bir ah çekiþtir mavi noktasý bu öykünün.
Kimbilir ne çok yakýþmýþtýr, beyazlar üstüne vuslat gölgeleri. Kim bilir ne çok sevinmiþsindir ellerini öpünce cennet çiçekleri.
Söylesene zor zanaat deðil mi baba olmak. Her an ellerinde baðlý minik eller bulmak. Söylesene dindi mi þimdi, Yüreðinin karþý koyamadýðýn fýrtýnalarý? Ya da hala kaldý mý içinde dünyadan esintiler?
Ah benim yüreði ile yürüyen dostum. Ah benim aþkýný gözyaþýnda unutan dostum. Þimdi ne haldesin acep? Özler misin ki bizi? Yine gelse diyorum, yine dokunsa damarýmýn tersine tersine. Bende kýzdýrsam yine onu, Tüm hemþirelerin gözleri kör seni gömüyorlar diye diye. Ama sen yoksun. Senden kalan üç beþ boynu bükük þiir. Üçbeþ kýrýk fotoðraf. Üç damla gözyaþý, üç beþ ruhsuz yorum.
Oysa ne garip þu insan sýfatlý insafsýzlar. Gittiðini duyunca ansýzýn, Seni koca koca yalanlarýna sýðdýrdýlar. Oysa onlar evlerinin küçük bir odasýna bile sýðrýramamýþtý seni. Belirmiþti yüzünün öfke sulayan teni. Neylersin be dost, bunlar böyle iþte. Oysa yol gelmiþtin sen bilmem kaç kilometre.
Boþverdim haklýsýn, Ýnsan dediðin senin gibi ara sýra utandýrmalý, Yapamýyorsa bile en azýndan "senin gibi"susmalý. Neyse yine öfkem kabaracak, kapatalým bu mevzuyu. Ha söylemeden geçmeyeyim be dost, Gittin gideli tek yazdýðým þiirdir bu.
Þimdi anlatýlmasý zor, Konuþulmasý yasak sözler biriktiriyorum bu hayattan. Dediðin gibi önsözümüz sahipsiz. Ve son sözümüzün ardýnda üç mavi nokta. Biri “Seni unutmayacaðým dost.” un sonuna, Biri “Seni unutturmayacaðým dost .”un sonuna Biri de “Keþke gitmeseydin dost .” un sonuna.
“Ruhun Þad olsun caným kardeþim ...”
Engin Badem -acemisair- Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.