Mezar

Nazým’a


bugün günlerden cuma.
beni bir mezara koydular.
ve ben ömrümde ilk defa geceleri gökyüzünün,
bu kadar nadir karardýðýný,
uzaktan baktýðýn yýldýzlarýn aslýnda bir ömür kadar,
bana yakýn olduðunu fark ettim.

üstelik kirpi gibi bir ay el salladý gökten bana.
korkumdan ölü bedenimle terledim.

bugün günlerden cuma.
aksine güneþ hazýr sanki seni yakmaya.

ya üstüme örtecekler toprak’ý. ve bitecek gönlüm,
ömrüm..

ya ben yeni bir hayat çýkartacaðým bu mezardan,
týpký seninle doruklarda buluþmamýz gibi.
ayný þehirde birbirimizi özlememiz,
bir türlü sarýlamamanýn verdiði hüzün gibi,
hayýr dediðin anda duyduðum korku gibi mesela.
atacaðým bu toprak’ý, bu miskin kýrýntýlarý üzerimden,
ya da hapsolacaðým yýldýzlý kefenime.
selef gökyüzüne..

Sosyal Medyada Paylaşın: