Asuman

hayat saçlarýný döküyor
sesimi duyamadýðým bir mekanda,
perdesini indirmiþ bahçelerin miftahýyým
rengini okþuyorum soluk asumanýn
ne kadar da ak düþmüþ yapraklarýma

çiðnenmesi zor bir kulübenin
sadýk tahtalara döktüðü yaþlara þahidim
rüzgarýn kendisini attýðý zamanda çadýrlara göçebeydi ismim
kimi zaman seherin gölgesi olur ümidim
kimi zaman suskunluðun þiarý olur sukunetim
kof gecelerin ardýnda kabahatli bir mum gibiyim
bir zaman göçebeydi ismim

sýska gurbeti,
nice duygu körlüðünden ýslanmýþ yaðmurlara býraktým

Ey Asuman!
ellerin deðmeyeli sokaklarýma yaðmurlarý toz bürüdü
tepemden topuklarýma hülyalaþmýþ ince tellerin uzandý
gözlerim sende düðümlenip çarmýha gerdi yorgun titreyiþlerini
bir kül olup sadýrlara düþtüm
geçmiþ zaman olup siretinde çizgileþtim
sayamadýðým kadar bekledim de gelmedin
yoksa mekana çöl mü oldun Asuman

yarama sýzý olma Asuman!
karanlýk izlerini sürüyüp yürüyüþüme
beni satýrlara mahkum edip sessizleþme!
ne yaðmurlar bekledim...
güneþe kara bir perde mi oldun
rüyadan uyandýðým gün
hangi gizemde derin oldun Asuman?


Sosyal Medyada Paylaşın: