KARARTMA GECELERİNDEYİM…
kýþa döndü yürek
ayaz kesiði parmaklarým
jilet yarasýyým
kan kýrmýzýyým
beterim
bir þiir aktý akacak yine
sevdâ kesiklerinden
sýzlýyor bileklerim
en derin acýdan acý deðilse
nedir bu can çekiþmelerim
buzu çözülmedi kirpiklerimin
alevi kalmadý kalemin
kömürleþti köklerim
zifirle deðiþti yerini çiçekli perdelerim
karartma gecelerindeyim
...
ne zaman ki
ay beyazýna boyanýr duvarlarý köhne evimin
bir alýcý kuþ gelir
açar geniþ kanatlarýný
döner baþucumda
ve tüner kalýr
hýþým pençeleriyle omuzuma
o keskin acýyý hissederim
iþte o zaman
uzatýrým avucumda ona yüreðimi
keyfince paralar oyar didikler
benden ve kendinden kalan ne varsa
o keyifle tüketir
ben acýyla tükenirim
baþýmý çevirip gözlerine bakarým
ay iþýðýna bulanmýþ umarsýzlýðý görürüm
saçlarým dolanýr kanatlarýna
her devinimde yýrtýlýr tenim
okunmayan bir þarký
yazýlmayan bir þiir gibi
hiç olmayan bir sevdâyý yaþarmýþ gibi
tepeden týrnaða ürperirim
sabaha varmaz saatlerim
bu anlarý dua gibi ezberlerim
ve
umarsýz bir hasretin suskun tülünden sýyrýldýðýný
ve bir uzak þehirde düþen gözyaþýnýn
damlayýp topraða karýþtýðýný
ve adýmýn söylendiðini hissederim
itirafsýz
sorgusuz
sualsizim
gökkubbenin altýnda eskir
kendimden vazgeçmiþliðim
pür kederim
jilet yarasýyým
kan kýrmýzýyým
sustu ona dair cümle sitemlerim
ve zifirle boyandý çiçekli perdelerim
karartma gecelerindeyim...
ceyda görk
27 kasým 2007....sa:16.17
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.