YENİ BİR GÜN

Gözyaþlarým bilevledi kalbimi,
Sözlerim kýlýç kadar keskinleþti…
Kalbimden demir yollar geçerken,
Ruhum arkasýndan feryat etti…


Son trenle uðurladým düþlerimi,
Vedasýz kayýp gittiler ellerimden…
Gece gibi çöktü omzuma yalnýzlýk,
Ayaða kalkmaya dermaným kalmadý...


Demir parmaklýklar geçirirken beynime,
Acýyý öldürdüm sandým kendi elimle…
Yanlýþý belki de ben burada yaptým,
Yüreðimin sesini daraðacýna astým!


Zamana býrakýp emekli oldum,
Aþkýn elinde epey yoruldum…
Yürüdüðüm yollarda yokuþa vurdum,
Adým atmaya gücüm kalmadý...


Gün aðarýrken penceremin önünde,
Yüreðimin pervazýna konmuþ ümitler…
Hayat yeni bir sayfa açmýþ önümde,
Sonunda silinmiþ kalpten hüzünler…


Sosyal Medyada Paylaşın: