Aðarmýþ saçlarým mý, mevsimler mi günahkâr; Seni hep ilkbaharlar, beni kýþlar kucaklar? ’Aþk çaðým geçti’ derken, tattým kara sevdâyý Düþlerimde yalnýz sen, gözümde gözlerin var.
Þimdi bütün duygular, bende hep hüznün dengi, Güneþ, mehtap, gün, gece; hep gözlerinin rengi. Þu yorgun yüreðimde çýrpýnýrken bu sevgi; Gönül bana sitemkâr, ben kadere isyankâr...
Zaman sustursa bile þu bülbül-ü þeydâyý Yüreðime eþ ettim ben bu kara sevdâyý. Ne bülbül gülü sevmiþ, ne de Mecnun Leylâ’yý Þu ihtiyar gönlümle seni sevdiðim kadar.
ÜNAL BEÞKESE
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.