eli kalbine uzanan kalbi aþk niyazýnda bir çocuktum yoncalar arasýnda uyudum içimden bir ömür geçti yelkovan akrebin peþi sýra yorgun bir evhamla koþtu durdu... Güneþ`in yerine Ay gelip tepemde oturdu üstümde ayaz serinliði üþüyen bedenim titreyen lisanýyla konuþtu bu bir düþ bu bir aþk sonuydu yoncalar yüzüme vurdu korktum kalkýp Ay`a doðru koþtum hayat peþim sýra karanlýk gölgem dalgýn dalgýn ardým sýra koþtu durdu nefes nefese kalýp yoruldum yosun karartýlý bir taþa oturdum kimseler yoktu esen rüzgârla konuþtum eli rüzgâra uzanan kalbi aþk niyazýnda bir çocuktum ýþýðýn gölgesinde uyudum içimden bir ömür geçti...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serdar Erdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.