Eylülün Sükûtu
Doðunca fecre güneþ, serde bâd-ý sâba diner
Göðün kanatlarý mahzûn duâya perde iner
Melâl bulutlarý kaplar helâk olur yüreðim
Solunca cümle çiçekler þaþar kalýr feleðim
Vakit geçer zamanýn çarký döndürür baþýmý
Vurunca mühr-i sükût lâl eder revân yaþýmý
Bu eylülün yasýdýr sanki ölmüþ allý gelin
Öter ki boþ yere bülbül; hazâný geldi gülün
Sözümde çokça hain prangalar çürüttüm ama
Yenildim iþte bu güz sûretinde bengi gama
Sesimde yankýlanýr hüzzam ezgilerde cefâ
Bu dünyanýn yüzü mihnet,gönülde yok ki sefâ
Yakýp kül etti bu dert sanki bin belâ ateþi
Gelince nev baharým doðsa gönlümün güneþi
Hecende sürgün ayým, yýldýzým kayar gecene
Bu eflatun geceden hangi aþk düþer hecene?
Yarým kalýr zamanýn tozlu sayfasýnda adým
Tamamlanýr mý duâm, cümleler seherde yarým?
Gözümde seyre dalar bin çeþit parýltýlý yaþ
Madem ki ölmeye geldik, hayat nedir bu telaþ?
Ne yandan esti bu rüzgâr daðýttý topraðýmý
Dalýnda aklarý yokken kuruttu yapraðýmý
Hüzün vurur cana, bahtýmda bitmeyen karalar
Zaman geçerse biraz, belki inlemez yaralar
Her eylülün sarý yapraklarýnda aðlar ölüm
Visâl gerek bana artýk, yaþam bu canda zulüm
Sararmadan yeþil ömrüm yolunda gitse bu can
Düþünce yapraðý gönlün kavuþsa yâre her an
Ýþit bu sözleri þeydâm, biter þu fâni hayat
Gönülde sönmeyen aþkýnla gelse bâki memat
Mefâilün feilâtün mefâilün feilün
Nurcan Avcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.