(1) Çobanoğlu Hatİ

Yozgat, Bando, Candarma.
Çobanoðlu Hati;
Temiz Kalpli, Cahil, Dürüst,
birazda Kürt.

Okuma-Yazma;
"- Na zaným !"
Yok, amma;
Kuraný ezbere bilir.
Kýsar Gözlerini Parmak ucunda,
söker.
Sallanýr, söyler Sure’leri. "Hatim indirir" yani.
Hatim indirir yani.

Ýnanmaz Alay Komutaný;
"- Getirin Ýmam’ý !"
Emir, emirdir. Gelir.
"- Oku!" der, okur.
"- Dur !" der, durur.
Gösterir baþka Sure’yi, hemde ortadan.
O iri, Dev Cüssesine sýðmayan, kadýnsý, ince, billur Sesiiyle
sallanarak Yerinde,
Ýnletir Mekaný Hati,
dinletir Kuran’ý.

Ben "Parlak-Ýstanbul’lu", Bando’da Yazýcý;
"Ünüversite-Terk, Karavana-Yýkamaz" Takýmýndan,
Hati’nin Masabaþý’sý.
Zorunluyum belletmeye ona;
"Asker kimdir?"ç "Her ihtiyacý Devlet tarafýndan karþýlanan Er’e, Asker denir"
Cevabýný;
Noktasý-Virgülüne dek ezberlenecek...
"Hazýr-Ol" da söylenecek...
"Bilmemek yok!" Emir...
"- Alay Komutanýnýn Adý nedir?"

Akþam, Kayseri’li Çavuþ Cabbar
(Gaddar-mý-Gaddar)
girer Yemekhaneye, Subay Kasketiyle.
Yemek Sonu Ýmtehan!
"- Amanin, aman-aman !"

"- Diiik-kat!"
Herkes ayakta, Mum gibi.
"- Asker kimdir, Hati?"
Hati’de kem-küm.
"- Ýstanbullu-Parlak.
Hati’ye dört Tokat at!"
"- Atamam Komutaným, merhamet."
"- Vaaay, Emre Baþkaldýrý. Hýyanet !
Hati Oðlum. Göm bakalým Vatan Hayinine, nihayet."
Daha bitmeden Emri Çavuþun Aðzýnda,
Hati Havada uçar, þaklatýr Ýstanbullu’ya;
"- Þaaak-þaaak!" Tokatý.

"- Cýma vurman, Kurban?
Eziki na vurman.
Yeriz hevli dayaðý."

Ýki Dost,
dört Göz aðlar
Ýkinci Alay’ýn iç Avlusunda.



Sosyal Medyada Paylaşın: