Ben en çok
göremediklerine bakmaný izlerdim
Yýldýzlarýn sessizliðini düþünürdün çoðu zaman
Kýygýn anýlarý anýmsatýrdý
kuþlarýn atmosferi,
akþam kokulu begonyalar
Bir de erozyondan alçalan ahatlý tepesi
Ay ancak gölgemizi karartmaya yeterdi.
Suyun çarptýðý taþlýklarda
bu þehirden gitmeli derken
Eksik birer teþebbüs olarak kalýrdý
sereserpe yatan bavullar
Saatini kaçýrdýðýmýz onca otobüs bileti
ve giderken þarkýlar býrakan sevgililer
silindikçe daha çok yazýlan þiirlere benzerdi
Boza satan ihtiyar,
yaban ördekleri,
avuçlarýmýzda yeþillenen tomurcuklara aldýrmaksýzýn
korkular beslenirdik yaðmurdan
Ben en çok
ürpermekten vazgeçiþini,
kýrýntýlarýndan derleyip topladýðýn sevinçleri
özledim.
Uyan
Resmet
Yalnýzlýðýmýzý
Hürriyetimiz gibi.
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.