SEVGİLİYE...

SEVGÝLÝYE…

Sensizlik akýyor sessiz geceye
Ardýndan ben mýhlanýyorum sensizliðin tam ortasýna
Özgürlüðü arayan gözler misali ihtilal bekliyorum
Beni sen getirdin bu yere
Niye?
Sebebi olmayan bir soru gibiyim
Cevap bulamýyorum hiçbir þeye
Düþlerim mengeneler arasýnda can çekiþirken
Acýlara raðmen seni düþünüyorum
Ruhum kabirden firar etmeye çalýþýrken
Asi beden sensiz olmaz deyip sevginin peþinden geliyor
Her aþk bitmek için baþlayacaksa
Baþlamasýnda bitsin bu aþk dediðin kara sevda
Ýnlemelerimi iþitmeyeceksen,
Dilenci muamelesi gösterip görmemezlikten geleceksen
Sevme beni…
Serseri olmayan namuslu bir duyguyla sevmiþken seni
Çýrasýz ateþinle yanýp tutuþan çukurlara attýn beni
Geceler boyu inlettin, aðlattýn sabahlara dek
Sevmek istemedin, göremedin bendeki sen sevgisini
Seni severek doðmamýþtým belki
Ama emin ol seni severek öleceðim ey sevgili
Dert edipte inleyesin diye
Son kez dinle beni
Sayende aðlamayý öðrenen bu gözlere iyi bak
Ateþinle kavrulan yanaðýma akan þu kýzýl damlalar
Sersefil boynuna mühür kolyesi olsun
“ve kabul etmediðin þu yürekli sevda
Ölene dek kâbusun kabire dek dostun olsun
Ona her baktýðýnda sensiz inleyen beni göresin”
Diye beddualarla uðurlamak isterdim seni
Ama ellerim ne kadar yazsa da
Hala seni seven þu yürek
Ýzin vermiyor buna
Okumasan da olur ey sevgili
Kan çanaðý gözlerim sana her þeyi anlatýr belki
“kendine iyi bak”diyerek ayrýlýyorum huzurundan
Bu sefer bir veda deðil, elveda cümlesi olsun senin için
“Kendine iyi bak ”
Ey sevgili!

Abdüssamed GEDÝK


Sosyal Medyada Paylaşın: