Yâr'dan Yar'a

Uçurum kýyýlarýnda yürürdüm.
Aklýn sýnýrlarýnda..
Tanrý’nýn sonsuzluðunda..
Bir cambaz edasýyla yürürdüm; kýldan bir köprüde.
Ellerimde tabularýmýn tabutlarý..
Aðýrlýk olabildiðince, sýrtýmda.
Bir saða bir sola yalpalayarak..
Düþmenin korkusu var her adýmýmda..
Düþsem de huzurlu bir hissin tadý var adýnda.
Buna kayýtsýz kalmaz hayat.
Israrla ve ýzdýrapla sen ne zaman gülsen...
Bedelini ödetir sana.

Hala yürüyorum..
Bileklerini kesip,
Ellerini cebine koymuþ bir adam gibi; aðýr aðýr.
Ömrümün görmedikleri ama istedikleri,
Paçalarýmdan akýyor.
Bir imama, bir ezana denk gelip,
Kendimi teslim etmek arzusu ile...
Aðýr aðýr,
Bir adým daha.

Tutunacak dal bulmak ister insan.
Oysa cambazlar öyle deðil..
Ben kendime tutundum yalpaladýðým her anda.
Yalnýzlýk kelimesi,
Kökü, gövdesi ve salgýladýðý þeylerle birlikte bir ottu
Ve bizim yaþamamýz için gerekliydi.
Ben ondan,
O korkularýmdan beslendi.
Büyüdü,
Büyüdü.
Ve aðaç oldu içimizde.
Yürüdüðüm kýldan köprü; bu ip..
Ýnceldiði yerden koptuðu vakit..
Bu aðaca asýlacak.
Bizim yalnýzlýðýmýz;
Bizim dar aðacýmýz.

Ve bu aðaç sevgilim..
Tanrý’ya nispet yapar gibi göðe çakýlmýþ bir çivi..

Hala yürüyorum..
Bir cambaz edasýyla,
Uçurumun kenarýnda...
Kýldan bi köprüde,
Aðýr aðýr.
Her adýmýmda düþmenin hayali.
Adýný her duyduðumda düþlerimin vebali..

Kimse doðru bi çizgi üzerinde deðil asla.
Bu ip...
Bu ip varya sevgilim.
Her hatada bir yerinden kör düðüm olmuþ bu ip..
Her kördüðüm de kendimi gördüðüm bu ip..
Her gördüðümde bir gün/ah ettiðim bu ip..
Hayat diyorlar adýna...
Ha hayat,
Ha sýrat...
Menzilin yoksa, "düþmek" kaçýnýlmaz cambaz için.

Nihayete erdim sayýlýr.
O kadar zaman yürüdüm ki,
Yürümekte,
Ýpin üstünde yürümekte olduðumu unutup,
Koþarak geldim.
Uçurumlara da yâr derler.
Bende ki sana da...
Ýkinizin de dibi yok.
Düþsem asýlý kalýrým boþluklarýnýzda.
Kenan’da bir kuyu,
Yusuf’da..
Sende bir kuyu..
Sana düþen yaným da..

Cambazlar bilmez belki.
Ama ben bilirim.
"Düþtüðün yer kuyu ise
Çýktýðýn yer saray olur..."
Sis daðýlýyor.
Zirvenin iki Yamacý;
Yâr’in iki kenarý;
Yarimin dudak kývrýmlarý...
Arada gerili koca bir hayat.
Ha hayat,
Ha sýrat!

Yürümekteyim hala.
Her kördüðümde seni gördüðüm bu ip kopsa..
Düþsem yokluðuna..
Kendimi oradan çekip çýkarýrsýn, bilirim.
Dedim ya..
Cambazlar tutunacak bir þeyleri olmayýnca,
Kendilerine tutunur.
Kendim dediðim,
Ha sen, ha ben...
Cambazým ben.
Sirk bu hayat..
Aha can pazarý bu,
Ruhunu ver ben’i sat...

Ýp bu.
Bu da ipin sonu..
Menzili sen olanýn meskeni olsa kuyu...
Bilirim.
Kendimi kendim çýkarýrým göðüne.
Kendim dediðim..
Ha sen...
Ha ben...

17.02.17
Abdüssamed Gedik

Sosyal Medyada Paylaşın: