ALLAH'A EMANETİZ
ALLAH’A EMANETÝZ!
Köþeleri yýrtýlmýþ, siyah beyaz fotoðraflarda kaldý yüzüm,
Yanýmdan geçen suç iþlemeye meyilli simalarý göremiyorum artýk,
Varlýðýmdan haberdar olmayan gün, çoktan küsmüþ benliðime,
Ne yüzüme gülüyor,ne de bir ýþýk yansýtýyor gözlerime,
Sýrat köprüsü gibi geliyor,uzadýkça kaybolan yollar
Durmadan ayaklarým kayýyor, düþüyorum yerlere
Bir el uzatýp kaldýrayým diyen insanlar masallarda kalmýþ
Yerini, duvardan suratlar almýþ
Sýlaya hasret gözlerimden süzülen damlalara aldýrýþ etmiyor kimse
Geçip gidiyor yanýmdan sessizce
Yosun tutmuþ taþlarýna tutunarak kalkýyorum kaldýrýma
Silik geçen bir rüzgarla savruluveriyorum
Bedenim, kuþtan hafifmiþ gibi uçuþuyor, sonbahar yapraðý misali
Silkinerek kendime geliyor,güç bela kalkýyorum ayaða
Aniden içime giren huzurla dimdik doðruluyorum
Tok bir adým atýyorum sonu olmayan yola
Davasýný tek celsede bitirmeye yeminli bir avukat gibi
Ýþine yetiþmeye çalýþan insanlarýn bakýþlarý altýnda
Gözlerim tek bir noktaya bakýyor;
Elinde yazma oyasýyla anamýn bulutlara yansýyan gözleri...
Bir elinde kitap diðer elinde çayýný yudumlayan aslan babam...
Kimseyi görmüyorum artýk
Þimdi gün bir baþka bakýyor yüzüme
Karþýlýðý yüzüme yayýlan anlýk tebessüm oluyor
Ve þimdi fotoðraflardaki yüzüme renk geliyor...
Keskin bakýþlarla süzüyorum naylon delikanlýlarý
Çaremin çok uzakta olduðu bir yerde
Tam uçurumun kýyýsýndayken
Ýçime giren huzura teþekkür ediyorum
Emanet olduðum Allah’a þükrediyorum
Beni dost görünen kahpe düþmandan,
Sevgiye bürünen kin ve nefretten
Ensemde bekleyen, þeytanýn þerrinden koruduðu için.
Ve sevdiklerimi de unutmuyorum
Beni Allah’a emanet ettikleri için.
Ve selamlýyorum sevdiklerini bekleyenleri,
Beklediði sürede dualar ettiði için
Ve her duasýnda sevdiðini Allah’a emanet ettiði için
Þimdi huzurla gülümseyebiliyorum
Tüm insanlýðýn
ALLAH’A EMANET olduðunu bildiðim için
Abdüssamed GEDÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
abdussamedgedik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.