DERT SOFRASI -1-

Bizler dert sofrasýnda bal yerken
Asrýn girdabýnda eriyen yine zamandý
Yok oluþun kirli sillesinde kaybolan
Gereðini unuttuðumuz insanlýktý
Çürümüþ gönülleri naylon aþklar sarmýþ
Ve dönekleþen kahpe yürekleri
Dostluk, tahtýný devretmiþ nefrete
Barýþ, kaybolmuþ savaþýn gölgesinde
Ve gözler kin kusuyor adeta
Zulme düþman hüseyni yüzlere,
Kaný deli olan kandýrýlmýþ çocuklara

Meðer insanlýk ölmüþ…
Omuzlarda taþýnýyor kara lale desenli tabutu
Soðuk musalla taþýnda uzanmýþ yatýyor
Gözlerin kimi buðulu kimisi kan dolu.
Bir yerlerde susmayan silah sesleri
Havada insanlýðýn savaþýndan kalan,
G3 mermilerinin kesif kokusu…
Ýnsanlýk ölmüþ,
Þimdi ölüm sessizliðindeki toprakta yatýyor
Nokta kadar menfaat için virgül kadar eðiliyor,
Ýnsanlýðýn öldüðünü bile bilmeyen biçareler

Velhasýl;
Sevgi yalan olmuþ dönek dillerde
Ne namus ne gurur,
Ne dost ne de arkadaþlýk,
Kalmadý bir nebze olsun içimizde
Koþuyor hepside bir kuruþun peþinde

Abdüssamed Gedik

Sosyal Medyada Paylaşın: