Gözyaþlarým halen aykýrý bir aþka akýyor gibi
Bu kahrolasý susuþlarýmýn içinde kararýyorum.
Hadi anlat bize þimdi uzak olan düþlerimizi,
Duymayalý çok uzun zaman oldu/ yýllar geçti
Sahi kýzýmýzýn ismi ne olacaktý?
Gidiþin sebebim oldu aldanýþlara…
Oysa hep diyordum bunu sana;
Seni sevmekle baþlamýþtým yaþamaya
Þimdi ölmelerimin sayýsýný unuttum.
Ýnan aylak bir mevsimde seni bekliyorum…
Günlerdir evrenin öteki yüzünü düþlüyorum
Dudaklarýmdan akan iki çift sözle baþ baþa…
Ve herkese “o” diyorum bizlerden biri hiç deðil ki
Ama anlatamýyorum seni/ susuyorum/ aðlýyorum
Eksik bir þeyler kalýyor içimde parçalanýyorum…
Bu yapýþkan yalnýzlýkla baþým fena halde dertte,
Bir daha hiç senin sevgilin olamayacaðýmý düþündükçe:
“çýldýrmak deðil bunlar/ çoktan boþ verdim her þeye,
Eðer bende herkes gibi unutmuþ olsaydým-hiç farkýn olmazdý!
Ýnan seni yaþatmak adýna verdiðim savaþlarý bir bilseydin,
Ama artýk hiç anlamý yok bunlarýn… Unut sende!”
Þunu bil ki, asla yalnýzlýðýmý seninle öldürmeyeceðim!