karanlýk bir denizin ortasýna býrak beni görünürde ne ada olsun ne kara simsiyah geceler üzerime çökerken beni bensiz býrak git geri s/aklýnda tut bizi biriktirdiðin günleri
beni seninle unut deltalarda sürüklendiðimiz parçalarýmýzla bir yýðýntý olalým suyun yataðýnda aksýn aksýn ve bizi bulsun kendi yolunun sonunda
karanlýk bir denizin ortasýnda grupla seviþirken gün gün doðmadan sakla beni dehlizlerin uçurumuna düþüncelerim sýðýnsýn ve sýðýnaklar mülteci olsun bana firarileri düþünüyorum onlar nasýl da yanýyor suyla onlar nasýl da kül olup karýþýyorlar semaya
gökyüzünü kirletenler var gayya kuyusundan çýkýp yanmýþ etleri irinden dokunuþlarýyla gri tablolar yaratanlar ah onlar ruhlarýný deniz maviyken satanlar mavinin çiyanlýðýna aldananlar elbette tanýþtýlar bu renk haindir ve ürkmeden boðar
beni yorgun savaþçýlarýn yanýna býrak onlarýn yaralarýný saracaðým bir süre kýrýlan kollarý veya kanatlarý olacaðým beni yalnýz býrak aslýnda bitene kadar bu fýrtýna lodusu sýrtla sen götür benden uzaða sonra sorusuzca ve usulca gel yanýma
suallerini unuttuðun anda suskun bir koy açacaðým sana ne mavi olacak ne karanlýk bir vakitlik selâ olacak içinde dudaklarýnda tek bir kelime...
bu þiiri burada bitirme !
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahimiran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.