henüz ölmedim düþlerimi hesapla beyaz zarflarýn içine yerleþtir ve güneþ ada’sýna yolla
II
ütopyalardan uyanýyorum sabahlara paryalar bekliyor baþýmý ayaklarý baðlanmýþ kýz çocuklarý geliyor odama oturuyorlar öylece soðuk betona hastaymýþým sanki veya güneþ balçýða bulanacak gibi
dünya tersine dönecek ruhum büyüttüðün fesleðenler siyah çerçevelerde kalacak ve sakalar artýk sana hiç uðrayamayacak
III
korkularým dolanýyor baþýmda tanrým dünya asfalta bulanmýþ bir kaç dize sonra tersine dönmüþ yani onu göremiyorum eyvahlar olsun yitiriyorum
neyim gidiyor tanrým ruhum mu huyum mu suyum mu yoksa içine kapandýðým tabutum mu yani bensiz ve belirsiz belki de sehersiz
güneþ balçýk damýtýyor sanki korku masaya oturmuþ toplantý yapýyor karanlýkla gün ýþýmazmýþ artýk sabah olmazmýþ ýþýk yenilirmiþ paryalara ayaklarý kýrýlmýþ yükseðe çýktýkça ve en çok beni severmiþ aslýnda
kýrdýðým vazolarýn düþüþlerini hiç tutmamýþ aklýnda ütopyalarýmý deðil özlemlerini koymuþ beyaz zarflara ve ayaklarým baðlanmýþ pamuktan bir iplikle göðün tavanýna ben bir paryayým adýmlarým baðlandýktan bu yana
z&y
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahimiran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.