Sen insansýn... bunu untmamalýsýn... Sen ki meçhule giden bir yolda Ha babam, de babam, ilerliyorsun Önüne, arkana bakmadan.
Günler ne getirir, ne götürür? Umrunda bile deðil. Unutma sen yalnýz deðilsin! ... Unutma, sen özel de deðilsin.
Bundan sonra hiç unutma... Gideceðin her yolda belirsizlik, Duman ve sis vardýr. Önünü göremezsin... ’Ýnadým inat’dýr deme sakýn... Karanlýklara gömülürsün.
Bitkinleþmen yetmemeiþ: Sen aklýna deðil, Aklýn sana hükmetmiþ, yorulmuþsun... Artýk piþman olsanda Ne fayda; zaman erimiþ, gün bitmiþ.
Bütün mesele bu noktaya gelmemek: Ýnsan isterse gelmez. Akýl denen büyük servet, Bunun için verildi sana Bütün mesel onun deðerini bilmek Ve de aklý bize verene Þükretmek.
’Maltepe / Ýst. Kemal Polat’
Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.