içten içe doğru..

idil sessizliðimi sorgularsýn a babam
unutup yüzümün uzak yoncalarýný
zer tanesi düþler (g)örmüyorum ki!
kýzýl yosun saçlarýmý yoluyorum
ben bana gideli beri

tek soluk ölüþümü diliyor gedâ dilim
mahur ve meczup
deey! manâ vâveylâ

bulaþýcý intiharýyla alem-i devrin
ayyukta curnatasý deha þairlerin
oysa, benim ellerim içime doðru
sustalý göçlerin e l e m y a s ý n d a

vurulmuþtur o mavi kuþ
ve ruh gözüme kaçan cümle yaralý ceylanlar
mevsim ustasý acýnýn keyfiyetten av ormanýnda
ki,
kurumadan kalemimin ter mürekkebi
henüz rýh döktüðüm þiirlerin ayasýnda

hareli alnýmýn alnacýna oturur da bir çocuk
katrantaþý gözleriyle
yüreðimin avuçlarýna su saðar
pelit nefesiyle gönlü niyazda garibimin
buðu boncuðundan paslý ay boðulmalarýnda
öksüzlüðüne aðýtlar aðlar

bak! ne çok soyka
dünya gece ceketini geçirmiþ üstüne
çalkaðýnda k a n m a y a s ý hüzün
düþman zahir gülümdüþlere
her lâhza hoþçakalýmsý
’git-g e l m e çalýmlý’ hayatta

ko, sevince üveyliðim yankýlansýn
iðde eðen rüzgârýn ince ýslýklý dudaklarýnda
dilini yuttu yaþama ilhamým
kat kýrýþýðýndan yeni parantezler açtýkça keder
mahvýndayým özlediklerimin
ömrün etekleri zilletten zil çalmada

aah! aymaz, yarým zamanlý insancýklar
onlar ki, kerelerin terazisinde inilti kefesiyle
meþhur yanýlgýlarýný tartýp pohpohlar

ne deyim a lâçin babam
bu pýtrak ovada ne deyim
gözüm aðlaya, gönlüm kanaya
tavafýndayým kutsalýmýn ayet ayet
içimde yârdan öte, en yâr
ve O’nun korkusu var

ki ben, sencileyin yana yana
döne döne
susuyorsam hisnâmemi
inancýmýn aðýrlýðýnca içimden içime doðru
Rahman ve Rahim olan Allah’ýn adýyla
sahih urbamýn toprak olduðunu bildiðimdendir ya
duyabilene en gür sessiz avazým
anlayana anladýðý kadarýyla
...







Sevinç Uslu
( hare / Ýstanbul 2008 / hisnâme* )
Sosyal Medyada Paylaşın: