Dil lal
Gönül ayrýmýndayýz
Yol da nedir ki...
Her bahar açýlmayý bekleyen tomurcuk umut
Lamelif bir sevda silkeler kendini yüreðime
Hasret türküsü kokan okunmamýþ bir mektup gibi
Dilimde güneþ yüzlü çocuklarýn gülümsemesine benzer
Islýk sesine karýþýp gider nefes
Ve belki son nefes ney ahenginde...
Çimen kokulu rüyalardan sarý sabahlara uyanmak gibisin.
Parçalar dizginini asi rüzgarlarýn lal bakýþlý çocuklarý
Mihrak bir hayal zincirinde asýlý kalýr çok zaman
Ve kurþunu deðmez mengenede sýkýþmýþ yalnýzlýða
Küskün durur yürek damarlarýna bilinmez bir sarhoþlukla
Oysa baðlasam damarlarýma gelirdi benimle sonsuzluða
Bilirdi ya kaprisin çocukluktan kalma alýþkanlýðýyla
Saçlarýmda mor bir gecenin okþanmýþlýðý varken
Berduþ yýldýzlarýn dizi dibinde
Ve belki son kayan yýldýzdý gecenin içinde...
Bir romanýn arasýna gizlenmiþ savruk sevdalar gibisin.
Dün geçip giderken unutulmanýn tüm korkaklýðýyla
Gün çoktan eskitti sabahýn yaðmur yüzlü duruþunu
Tam da dokunmaya ramak kala ellerin ellerime
Bir eflatun bulut düþtü çið taneleri üstüne
Ne çok goncaydý duruþu rüzgarýn uðultusuna karýþmadan önce
Çoban çantasý silkelenirken kendi titrek kökleri üstünde
Kaval seslerinde bir kuzu yalvarýþý olur ürkekçe
Sýrýlsýklam yalnýzlýk sinmiþken iliklerine
Ve belki son tutulmasýydý ayýn güneþe...
Saatin tam durduðu zaman, akreple yelkovanýn denk geldiði an gibisin.
Sýcak ekmek buðusunda tandýr ateþine nazenin
Bir yorgun duman savrulur kiremit damlý fakir yüreklere
Hayat yaðmur damlasýna sindiði vakittir çatlak dudaklarda
Bir baþkaldýrý baþlar asilikten korkarak gri bulutlara
Haydi dokun son kez saçlarýma mor daðlarýn yankýsý
Tenim haykýrýþtýr doruklarýna sis çökmüþ yalnýzlýða
Uzan son kez saðanak süzülüþlü kuþun kanadýndan
Tutabilirsen ellerimi tutuþur ýslak hayal
Ve belki son hasret ölür sessizce...
Deðerine ayar biçilmeyen som gerçek sevgisin
Týpký biterken baþlamak gibisin.
SELMA PEKÞEN