ince,çok ince çizgilerden atladým. var ile yok ölüm ile kalým arasýnda gittim geldim. herþey bana herkes bana, küstü ana. þarkýlar yalan þiirler yalan oldu. dün yalan. hayat, eski,siyah beyaz bir fotoðraf oldu. yarýn olmayabilir o da yalan. tek gerçek sen varken, ölümü seçmedim seçemedim. bir de, hayallerime küsmedim küsemedim. kýldan ince kýlýçtan keskin köprü üstündeyim ana. yýldýzlarýn bana armaðaný olan hayat, bana küstü. ýrmak boylarýnda iðdeler karaaðaçlar, salkým söðütler, üstünde, kuþlar gibi yürüdüðüm sarmaþýk böðürtlenler bana küstü. ýrmaðýn dibinde kaynayan buzdan soðuk, yýldýzlardan duru çaykaralar bulandý içemez oldum. bu kadar aþklar yaþadým. daðlarý, ýrmaklarý kucakladým. aþký, gözlerinde yaþadýðým kutsalm yaptýðým taptýðým, ak göðsün üstüne kafamý yaslayýp, gözyaþlarýný öptüðüm aþk bile, bana küstü ana. damarlarýmda dolaþan deli kan, kafdaðýnýn ardýnda ki anka kuþu karagözlü ceylan o bile bana küstü ana. geçti geçecek deyilim, düþtü düþeceðim. hayat dediðim, avuçlarýmda bir kýzýl kor oldu ana. tut tutabilirsen geç geçebilirsen. ayýn altýnda yürümek, geceyi gündüz uzaðý yakýn etmek, hani, benim iþimdi ya, ay bana küstü ana. geçti geçecek deyilim düþtü düþeceðim. hayat bana küstü. umutlarým hayallerim, GÜNEÞ bile bana küstü ana.
Sosyal Medyada Paylaşın:
erol semiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.