Acıya Tutkun
Rabbim kalbe nakþetmiþ, iþlemiþ duygularý,
Çýkarmaya yeter mi, azgýn nehrin sularý?
Bazen mutluluk katar, bazen yakar kavurur,
Ýnsan nefes aldýkça, duygu orada durur.
Altýn tepside gelir, ilk aþkýn ilk kahvesi,
Acýdýr kahve tadý, altýn olsa da tepsi.
Acýyadýr tutsaklýk, aslýnda aþka deðil,
Gururu at kenara, eðilebildikçe eðil!
Duygu okyanusunda, sevgi arar durursun,
Kaybettiklerine bak, belki orda bulursun.
Kalp susar, dil susar da gözler göðe dikilir,
Yorgun beden acýnýn þiddetiyle irkilir.
Ey aþk! Sen baharda kal, ben yemiþim ayazý,
Yürek acýya tutkun, kazýyabilirsen kazý.
Halit Gültekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.