YOLUN SONU

Bu dünyadan o aleme göçerken;
Derdini buraya ,atýp gidersin.
Ýyi,güzel,çirkin kötü seçerken,
Rabbinin emrini ,tutup gidersin..

Tanýmazlar þöhretini þanýný,
Azrail’e bir gün verin canýný,
Bilemezsin ne zamandýr anýný,
Nasuhu tövbeye,katýp gidersin.

Servetinle,evladýnla övünme,
Hýrsa uyma hiddetlenip söðünme.
Can boðaza geldiðinde dövünme,
Topraða gark olup batýp gidersin.

Son nefes verirken terk eder canýn,
Damarlar büzülür donar hep kanýn,
Kefene sarýlýr baðlanýr yanýn,
Dünya hayatýndan yitip giderim.

Cenaze namazý safla kýlarken,
Aðlayan gözünden yaþlar silerken,
Allaha yalvarýp rahmet dilerken,
Kýbleye yönelmiþ yatýp gidersin.

Özgür’ünde bir gün,sararýr yüzü,
Baðlanýr çenesi kapanýr gözü,
Konuþmaz dili,tükenir sözü
Sinemde ateþler tütüp gidersin.


{ Kâzým Özgür 16/Mart/1983]
BANDIRMA


Sosyal Medyada Paylaşın: