MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

ZİNCİRE VURULMUŞ ÇOCUKLAR
kempol

ZİNCİRE VURULMUŞ ÇOCUKLAR


Baþlangýçta sakin, serbest,
Ama tedirgin bir gonca gibisin;
Yer, gök, dünya ve üstünde insanlar
Sense yavrucuðum, umutlar yükleneceksin.
Yüreðin yavrucuðum, yüregin öylesine saf,
Öylesine temiz’ki,
Dilerim umutlarýn tükenmesin

Ne yazýk’ki olacaklardan bihabersin.
Genellikle çocuk yaþlarýnda,
Vurulursun zincirlere, yetmez...
Hergün yeni bir kötülük öðretirler,
Yetmez...Çaldýrýp çarptýrýrlar sana,
Sonra da ’suç sendedir’ der utanmazlar.
Parmak kadar çocuklara,
Suç iþletir, Acýmasýz utanmazlar...
Yetmez, kodeslere týkarlar,
Sonra da zincirlere vurdurururlar.

Zincirler, çocuklarýn sanki oyuncaðý,
B u gidiþ iyi deðil: niçin, nereye?
Hiç ama, hiç hoþ deðil...
Oyuncak ve þeker bekleyen çocuklarýn,
Soguk zincir arkadaþlýðý, yürek sýzlatýr.

Ne diyeyim sevgili çocuðum:
Zincirler bari gücün olsun
Belki deðil, mutlaka acý duyuyorsun
Unutma sakýn zincirlerin soðukluðunu,
Gün ola, harman ola yavrucuðum.
Birde bakarsýn,Tanrýnýn mucizesiyle,
Zincirler çürümüþ ve çözülmüþler
Þangýr, þungur ve de sen billenmiþ
Öyle bilenmiþsin’ki;
Hanyayý da, Konya yýda anlamýþsýn,
Ýnsanlýklarýný unutanlara karþýn,
Sen insan, hemde tam insan olmuþsun;
Seni zincire vuranlarý tanýmalý, bilmeli,
Hiiç ama hiç unutmamamlýsýn.

’20 Kasým 2007 Maltepe / Ýst. Kemal Polat’



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.