Uzaklama..

aðzýndan uçan sesin
üreyen tanelerinde yol künyesi
ardýnda iki büklüm bir acý
býrakýp gideceksin öyle mi?

zamanýn pençesinde
ateþ alacak takvimler
klavsen vuruþlarýyla an
acýtan dakikalara büyüyecek
eksiltecek, sana seni biriktiren beni

ayrýlýk girecek aramýza
korku ýssýzlýðý buz gibi
gösteri yýlaný boynunda
ýsýrdýðý yerde býrakan
salyasý yalnýzlýk zehiri

denizin büyülü aynasýnda keder
hýnca hýnç zillet
hüsran sisi kaplayacak
sevdamýzýn yazýlý olmayan tarihini

ufka çýkacak haykýrýþ kuþlarý
yarým kalacak her þey
suyundan yoksun
kuruyacak çiçekler
öykümüzün kýrýlma noktasýnda

ateþ merdivenlerinde küllerim
býrakýp öylece
su gibi akýp kendine
gideceksin öyle mi?

git!
terk et hadi!

uzaklar, sonun baþlangýcý
uzaklar, alabildiðine ihanet
hangi yana yürüsen
kendine çýkacaksýn hep

vefaymýþ
merhamet..
sevmekmiþ
dostluk..
ölüme beraber yürümek
suret farklý, aþk ayný
öznesi üstüne titremek

çarpýp kapýyý çýkana kadarmýþ
yokmuþ meðer pek çok þeyin deðeri

"bunlar beni acýtmaz" desen de
yumruk olur boðazýna anýlar
ilmek ilmek düðümlenir de çözemezsin
geceyi üstüne diken iplikleri

durma!
git!

dul iþkenceler
ve asýl kahýr uzaklarda
iyileþmeyen yaralarýna uyandýðýnda
içinin cam odalarýnda gözlerin
boþluða takýlýnca anlarsýn

seherin göðsüne sýkýlan tekbaþýnalýk kurþunu
vurur kopuk ekinden
geçmiþine köpük köpük kanarsýn

parmaðýma düþer içimin yasý
aðladýðýma bakma
vedalaþmayacaðým
vedalar süngüdür
bile bile saplamam koynuna

git!
hadi!

uzaklar hain
uzaklar mayýn
yýkýntý altýnda yýkýntý
unutma!

öyle çok yitirdik ki
kaybetmekle eþ zamanlý imkânsýzlýkta
tellala gerek yok!
kimliði belirsiz bebeklerimize
avuçlarýmýzda melekler aðlýyor
masum cesetler çiðneniyor
kanlý meydanlarda..

iþitiyor musun ellerimin sesini
bunca gürültü arasýnda
hani dokunmak; duymak, duyumsamak deðil miydi?

ateþte su kaynýyor
ýskalamaz bu sefer ölüm
çocukluðum çalýndý
tutsak edildi gençliðim
ipotek altýnda geleceðim

ve sen..
plastik umutlarla uzak
uzaklara gideceðim diyorsun öyle mi?

git!


Cheov oyunlarýndaki gülümseme gibi
tebessüm yükleyerek gamzelerine
ateþi býrak bana

velhasýl çürümüþüz çoktan
kýrk hain paslý hançer
deþmiþ büyük ütopyalarýmýzý
zulüm ve öfkeye dönüþmüþ maceramýz
ýþýk akrabalýðýmýz ceviz sandýklarda
kýrýk oyuncak masalý

biliyorsun!
ekmeðimde barut kokusu hâlâ
hayal filikamda yarýnsýz gün
hüzün turlarý ve boynu bükük eksikliðimi

"bitti" diyorsun!
git hadi..

olsun be gada gözlüm, olsun..
her giden bundan sonrasýnýn þiiri
her giden bulanýk özgürlük kokusu
ne ben ilk, ne sen sonsun

kýrýlsýn maneviyat
üzülsün kapý duvar
süzülsün camlardan yaðmur
yýkýlsýn üstüme (t)uzaklar

uzaklar uçsuz
aðýrlýðýnca izdiham
soðuk çelik uzaklar

yaþatmazlar biliyorum
mercan uykularýnda bir gece
seni de sinsice vuracaklar

yol kesen çaresizliðin
ilmeðinden kaç-an intihar þimdi
deprem bu aðzý açýk
kancýk sancýlar kýyameti

gidiyorsun..
ardýnda sana çýkmayan yollarý istifleyip
gidiyorsun ya!
ayrýlýðýn melun kavþaðýnda
yüreðin emin olsun ki
devrilip ömrüme beni öldürüyorsun

topla tozanýmý gayrý
kalmasýn zerre izim
altýnda ’biz’ yazmadan geçsin jenerik
uzaklama adlý bu mizansenin
.
.
.






Sevinç Uslu
(hare / Ýstanbul – 2006 )

Sosyal Medyada Paylaşın: