İSYANIM BANA

ÝSYANIM BANA


Ben,
Yine süslerken o duygularý
Bir akþam vakti,
Demlenirken acýsýndan mutluluguna dogru,
Terkettiler.
O çok güvendiðim hayal perileri.
Sanki gözlerimin önünde uyuyor gibi,
Kapatmýþ gözlerini.
Üstünü örtmeye geldim aðlayan duygularýn.
Bu serseri ayazlarda hiç mi acýmaz göz yaþlarýma?
Ýliklerime kadar dondurmuþ, gülüyor iþte,
Donuyor senin o bitmez dediðin meçhul sevda.
Neyine güvendin ey asi prenses,
Neyini sevmedin o güzelim duygularýn,
Sen; bir bardak su demiþtin,
Ben deniz yapmýþtým o yorgun gecede.
Damla damla boþalmýþtýn gözbebeklerimden.
Ama gören olmamýþtý beni.
Eriyorum þimdi ...
Kýzýl çember üstünde ter döküyorum bilen yok ki!
Duyan yok ki çýglýklarýmý !
Býrak kalbini,
Uçacaksa uçsun artýk,
Ne senin gönül kafesinde kitli.
Ne de bu acýmasýz aþkýn þahidi olsun.
Ýsyaným;
Sana degil ey ela gözlüm,
Beni uyandurmayan duvarlara,
Ve o deli rüzðarlara,
Yani bana…


Þair:Kilisli Ressam Rüstem KORKMAZ

Sosyal Medyada Paylaşın: