ANLATAMIYORUMKİ

ANLATAMIYORUMKÝ


Yalnýzlýk ve ben…
Ýki acemi danscý gibiydik karanlýk sokaklarda,
Avuclarýmda ümitsiz bir bekleyiþ
Dudaklarýmda eskiden kalma bir þarký.
Etrafýmda gelincik ve narçiçekleriyle süslü bir bahçe
Ve bana küskün sokaklar oynuyor romanlarýmda.

Sen;
Bitmeyen bir sarkýsýn dudaklarýmda,
Islanan tek kiþisin gözyaslarýmla.
Götürdüðüm tek kiþisin umutlarýmla.
Büyüttüðüm tek çiçeksin avuclarýmda
Ve damarlarýmda kan.

Yine anlatamýyorumki seni,
Anlatamýyorum.
Sýgdýramýyorumki seni kagýt parcalarýna
Yapayalnýz bir masada oturmuþ,
Mýsralarla kadeh tokustururken sen çýktýn karsýma,
Ansýzýn çaldýn gönül kapýmý.
Ne gel diyebildim ne de dur.
Tutulmuþtum o an…

Durdurak bilmezki bu sevda,.
Aslýnda seni hiç görmemiþtim.
Önce sözlerin caldý kalbimi,
Kimdin,
Neydin,
Ve her gece düþlerime öpücükler yagdýran
Beni hayallerimin sevincinde bogan,
Bir melek misaliydi canlanan.

Bana hayat veren sensin
Býrak kalsýn askýndan sarhoslugum
Býrak kalsýn dillerde sarkýmýz,
Sen benimdin,
Ve yine benimsin…
Geceler ve yýldýzlar sahidim olsunki benimsin..


Yine yorgun bir aksamdý.
Yorgun ve soguk,
Ve ben yine seni yazýyordum býkmadan usanmadan.
Seni anlatýyordum ask tanrýlarýna.
Ýliklerime kadar nakýþ nakýþ iþleyen,
Bir sevdayý yasýyordum dudaklarýnda..
Cocuklar gibi mutluydum kollarýnda
Belkide ondandýr yeryüzüne sýgmayýþým,
Belkide ondandýr bu limanda bekleyiþim.
Gözlerinin içine bakarak alevlerle raks ediþim…

Ben gözlerine vurulmusum.
Yumuk ellerinde kelepçeler kýurmuþum sonsuzluga…
Kim ne yazarsa yazsýn bu sevda adýna,
Kim ne çizerse çizsin.
Yalnýz bir tek sey bilsinler
Seni deliler gibi sevdiðimi
Seni deliler gibi sevdiðimi…..



Þair: KÝLÝSLÝ RESSAM RÜSTEM KORKMAZ



Sosyal Medyada Paylaşın: