Çiçeklerni kokladým hem baharýn, hem güzün Bir hercai menekþe kaldý aklýmda; yüzün Sevgi, mutluluk, þüphe, aþk, vuslat , hicran, hüzün; Tüm âlemi dolaþtým, bilmem, þimdi nerdeyim...
Giderken býraktýðýn bir bakýþýndan gibi, Unuttuðun bir gülüþ, sarýlmýþým can gibi... Göçen kuþlardan kalmýþ metruk âþiyan gibi Bir camekân içinde, çiçeksiz bir ser’deyim.;
Dýþarýda yaðmur, kar, güneþ varmýþ; bana ne... Kader, hicran yazmaya yine buldu bahane. Gönül kalmýþsa artýk sevdâlara bîgâne; Aþkla bakan gözlere çekilmiþ bir perdeyim.
Kendi hüznüyle yanýp sararan Eylül gibi, Hazan rüzgârlarýnda kývranan bir gül gibi, Diline mühür vurmuþ, küskün bir bülbül gibi Sensiz geceler sonu, bitkin bir seherdeyim.
Bu bir isyan deðildir, bu, gönlümün feryâdý; Bir gurbet türküsüyse sevdiklerinin adý, Ve kalmamýþsa ömrün ne rengi, ne de tadý , Yolculuk zamanýdýr, þimdi son seferdeyim...
ÜNAL BEÞKESE
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.