Sorsan...
gurbet akþamlarýndayým yorgun
hasret benliðime göçen bir firari
hýrsýz gibi hüküm giymiþ
gecenin yýrtýðýnda
ne yama
ne dikiþ
ne de ilmek tutar
açýlan bütün delikler
azdýrýr kahverengi boþluklarý
umutsuzca uçuþan akýl
zaman
kara kuþaklar baðlamýþ gibi huysuz
ve kaþýntýlý bir uyuz salgýný
silkelercesine üstümüze
savaþýr bizimle
yine de insana özgü hallerdir
dolduran yokluklarý
renkli þekerlemeler veren ellerimize
günaydýnlý sabahlarla baþlatan hayatý
incili bir gökkuþaðý huzmesi dokunduran
sancýlý yüreðimize
Sorsan...
gurbet akþamlarýndayým solgun
ufkun ýþýklarýndan emdiðim zehir
yarasalarýný getirir köhne bir geminin
dilim sarhoþ
liman bomboþ
ve vuslat varoþken
aþk kusan bir cüceyle taþlanýr
siyahi fotoðraflar
denizler hala melez görünürken gözüme...
ve aþk yitirilmemiþ bir þey olmaktan çýkar
senin rayihan hiçbir aþkta çýkmaz açýða
mülteci gönlümde içli bir gerillayken aþk
sorsan sonunda
cevapsýz kalýrým
savaþlarýmýn
ve aþklarýmýn arasýnda
Nevzat KONÞER
Aralýk 08