Her yer aþk
her þey yalnýzlýk
ölüyorum diyorum
nasýl duymazsýn?
sen-aþk ve ötekiler...
bilmezler yangýnlar keskin olur
yitirildiðinde zaman
sek sek oynar kenar mahalle çocuklarý
þehirden bir ‘sen’ geçer alýmlý
aþk gölgedir usulca kalkar bir sabah
yalnýzlýðýn zili çalar eteklerinde
kaç parçaya bölersin gururu
dev bir yapboz gibi diriltip yeniden
puslu bir kalp niþanesi takarak göðsüne
sen- aþk ve ötekiler
delip ruhunuzun tozlu zýrhýný
cümbür cemaat torun torba
düþün yollara cýlýzlýðýnýzla
bilmezsiniz
kaç þafak söktü arkanýzdan
elem çiçekleriniz boyun büktü aç susuz
kaç alýþýlmamýþ ölümden döndük
yokluðunuzun gölgesinde!
Nevzat KONÞER
Aðustos 06