(4) SEVDA DİZELERİ

Aþk denmiþ
kýsa formüle.
Üç Harf,
o bile anlamsýz.

Anlamý olurdu "Kedi" olsa mesela,
yumru-yumru, Yumurcak,
cývýl-cývýl Kanarya,
sessiz Elma Kurdu,
minik Pire,
Bit bilem.

"Bir Çisem Su" gibi
düþem
yem-yeþiline.
Umut olam,
kokam burcu-burcu.
Emem seni,
sinem sana,
feth’edem Kalbini,
"güm-güm" Þakaklarýnda.
Erem, Ten Gözeneklerine.
Çýkam,
Ter.

Aþýk Yürek Dinamo olur gayri,
bilmem- Kaç-Beygir.
Akciðer Kompresör, soluksuz Hava basar.
Gözbebeklerinde Þimþek,
Kafanda Yaðmursuz Bulutlar,
Gök Gümbürtüsü.
Döner Baþýn bir-hoþ,
Alkolsüz Sarhoþ.

Ýnci gibi dökülür Mutluluk Dudaklarýndan,
sýmsýký Kelimelerle.
Gýrtlak kuru, Göz sisli, "Uf’lar" Lokamatýv gibi, Aðýz.
Kaynayan Kan coþar, koþar için-için,
karanlýkta kaybolmamak için, fokurdar Lav,
sarsar,
Depremnden debelenir Vucut.
Özüm-özüm erirsin Gözyaðýnda,
bitkin.
Bu Sevda’nýn Harbi’sidir, Erkeðim;
"Aþk Yatakta bir fýþkýrýk Döl deðil."

Birde bunun;
Birlikte-Erinen-Doruðuna" sý var.
"Duyarlý" da derler adýna.
Kadýn olman da gerekmez.
"Kim altta?" Kantarýyla varamazsýn tadýna,
Sevecen !

Dere’de Yataðýnda akar.
Uslu Pýnar olur birdenbire Sel, Þelale.

Doðumunda Çay olan Kaynak,
beslenir Doða’dan, büyür, dinçleþir olur Dere.
Ergenlikte Irmak,
yetiþkinken Nehir,
bitiminde ulaþýr engin Denize.

Dere’nin de Þiiri var.
Türküler, Aðýtlar, Oyun Havasý-oynak.
Mutlu, üzgün, aþýk Ozan’ý.
Görmedim senden baþka, Kara Zurnam
Volkan’a þiir yazaný.

Kaynaðýnda killi, kirli Toprak
sarý-soluk-bej Bulamaç,
durulur Doða’da, arýnýr Çökereðinden,
bürünür mavimsi giysisini, kuþanýr.
Yaprak, Çimen, Yosunla yeþile kaçar.
Mehtap’tan alýr, moru.
Güneþten turuncuyu çalar.
birde "Sevda Pembesi" eklendimi artýk,
salar umudu Yar’e, Gözyaþlarý katýk.
Hassas, onurlu, gururlu
Dere.

Azgýn Rüzgar bile olur Yel, fýsýltý.
Salkým Söðüt eðilir-okþar yaprak uçlarýyla yüzünü.
Sýra Kavak keser Satýr gibi
parçalar, döker pare-pare
Yapraklarý arasýndan , titrek Pýrýltýlarla
serper
Güneþi.

Böcekler çiftleþir,
Kelebekler eþleþir renk-renk.
Kuþlar yuva yapar, cývýl.
Yosun,Çakýl, Kum, Kaya dip’ten
Kurbaða kuyruklu yavrularý ile
eþlik eder bu kýpýrtýya.
Oynatýr içini, vurunca kýyýdaki Sazlarýn Tellerine.
"Aþýk Çoban, Kýnalý Kuzu, Kara Koyun, Ala Balýk, Yeþill Ördek, salkým Söðüt"
daha niceler
Türkü olur bu name’lerde.

Daha ne diyeyim,
Sevgilim?
Veririm Kollarýmý Kuru Tarlalarýna, Katýk.
Sularým çatlak Bostan Yataklarýný.
Gel!
Gir içime, sev, okþa beni.
Oynarsýn salýnarak sallanýrsýn serin Sularýmda,
sararým seni.
Dilinin ucunda "Of’layan"
Coþku’dur Þeker-Parem,
þaklayan Damaðýnda.

Ben
Seni
Sonkere sevdim. (*)
Çay’dým, Dere oldum yataðýnda.
Irmak olup akacaðým Dizelere,
sonra da Nehir.
Denize uýlaþacaðým Pan-Zehir!
Sana da inat,
O’na "Üç Külliyeli Roman" yazacaðým.
Okyanusun derininde
yine sana ulaþacaðým,
sevdam.

(*) Kara Zurna 8






Sosyal Medyada Paylaşın: