yýllardan sonra
yüzün pembeleþen bir deniz…
mavi dalgalarda beyaz bir sevinç yumaðý…
ilk görüþüm seni
yýllardan sonra…
kaç yýl öncenin hasretini
ve hatýralarýný getirdin batýk bir geminin?
özlem midir terk-i diyar olmuþ duygularýn artýðý
yüzünde balýk eti kokan yosunlu bir el deðmemiþlik
ve eski sevmiþliðimin dirilgenliði…
yýllar…
hep ayný dokularý silse de yüzeyimizden
tozlarý kalýr geçmiþ zamanýn yüklemlerinin
izleri oturur bellek odalarýmýzýn odaðýna…
yýllardan sonra
unutsam da seni
hatýrlamasam da hiç
iyi ki çýktýn karþýma!
yüzün dalgalanan bir deniz
þaþkýnlýk ile eski bir aþkýn kesiþmesi
ve utangaçlýðýmýzdý bunlarýn alt kümesi…
gözlerimizde tanýdýk bir þeylerin yumuþak tadý
göz düzlemlerimizde uçuþan kuþlarý
ilk aþkýn ekolojisinin
yýllardan sonra
yolumuza devam edip
hiç karþýlaþmamýþ
ve yüzlerimiz pembeleþmemiþ gibi
ilerledik sonra…
ayrýldýðýmýz gün gibi
soðuk bir ifade
ve dün gibi yakýn bir yabancýlýkla
güle güle diyerek
birbirimize...
güle güle...
Nevzat KONÞER