Saçlarýnýn arasýnda pamuk tarlalarý,
Avuçlarýnda martýlarýn sabah kahvaltýsý,
Ekmek kýrýntýlarý...
Üflediðin ney’in sesi gelir uzaklardan,
Yakar yangýn olup þu coþan baðrýmý...
Göðsünün tam orta yerinde bir avlu,
Seçtiðin cümleler baþýma dayalý tek mermili
Soðuk namlu...
Ha bastýn, ha basacaksýn tetiðe,
Daha düzgün cümleler kurayým diye...
Ýki adak arasý surlara kazýdýðým dileksin
Mevla’nýn ilham üflediði mürekkepsin
Kimler bakarsa gören görmeyen gözlerle
Altýn varaklý yüreðe sahipsin...
Koy baþýný buluttan yastýklara,
Umurumda deðil geçici saltanat yoksan yanýmda,
Hem zaten nefs dediðin nedir ki yenileceksin,
Kaç kuruþluk ki þu dünya?
Es deli rüzgarým, eðme baþýný
Týka kulaklarýný eleþtirenlere,
Koru yürek tacýný..
Ýnadýna yazýyorum, yazacaðým,
Yaþatacaðým amacýný!
Bana çalýnsýn bu gece ney taksimin,
Öyle güzelsin ki sen,
Yok övgüye gereksinimin...
Yüreðimin diplerinden : Çýplak kaldý onca uðraþtan sonra bile kelimeler, giydir güzel insan ruhunun karmaþasýyla onlarý, kapýnda nöbetteler...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.