Yýllanan yýllarýn gerisinde kaldým...
Sevdaya uzak düþler kuranlarýn
Yanýndan uzaklaþtým derken,
Bir duvar gibi hep sana çarptým.
Ýnandýðým sevda masallarýna
Ayrý bir gerçektin sen.
Ayrý bir öngörülebilir bahaneydin ayrýlýða...
Yazýk...
Ýçimde yaþayamayacaðýn kadar
Soluksuz kalmýþsýn...
Yüreðimin verdiði oksijeni
Reddeden bir ölümlü için,
Kaçýnýlmazdýr kendi haline býrakýlmalar...
Kalbimle baþlayýp,
Mantýðýmla bitirdiðim,
Ama yinede
Tükenmeden umut biriktirdiðim þeydi,
Aþkýn tanýmlamasý bende.
O beni tanýmlamadý,
Tanýmlamaya deðer görmedi belkide.
Ben aþka birþey veremedim ki,
Aþk bana bir hayat vaad etsin...
Þimdi seni soluðunla soluksuz býrakýyorum...
Yine yarým kaldým,
Yine tamamlanamadý aþka dair yazdýklarým.
Düþün,
Ne için nelerden vazgeçtin,
Soluðun olmaya gelmiþtim,
Soluðumu kestin!
Aþkýn kör gözlerine : Çekmeyecek ellerini güneþten ayaklar ve kýrmýzýdan utanmayacak aþk, istediði kadar karartsýnlar...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.